تهیه کننده فیلم «مریم مقدس» در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس در همین زمینه  توضیح داد: متاسفانه وضعیت اقتصادی کشور نوسانات بسیار دارد. بسیاری از متخصصین حرفه سینما و سرمایه گذاران، این روزها فعالیتشان را متوقف کرده اند تا ببینند وضعیت اقتصادی کشور سرانجام به کجا خواهد رسید.

وی ادامه داد: تنها عده ای فیلم اولی هستند که عاشق کار در فضای سینما هستند و با شور و حرارت این روزها کارشان  را درسینما پی می گیرند؛ والا بیشتر دفاتر سینمایی این روزها در عمل تعطیل هستند.

علی اکبری با بیان اینکه رکود کاری در تمامی رشته ها در کشور بیداد می کند در  توضیح بیشتر گفت: یکسری ازسرمایه گذاران از علاقمندان به سینما هستند که همیشه برای تولید فیلم در سینما آمادگی دارند؛ این عده دوست دارند خود را در سینما فعال نشان دهند و خیلی به عنوان یک چرخه صحیح نجاری  به این مقوله نگاه نمی کنند. این عده سالیان سال است که در این هنر صنعت کار می کنند و سود و ضرر در سینما چندان برایشان اهمیتی ندارد و یا مشکلات این حوزه کاملأ آشنا هستند.

تهیه کننده فیلم «استرداد» ادامه داد:  سینما به عنوان صنعت گران اما کم سودترین شغل در کشور تعریف می شود که در اکثر موارد سرمایه اصلی خود را  بر نمی گرداند؛ به تعبیر دیگر کسانی که در این صنعت سرمایه خود را به کار می گیرند در واقع در چرخش مالی ریسک بالایی می کنند.

وی با بیان اینکه سطح درآمد ۹۰ درصد تولیدات سینمایی به اصل سرمایه اولیه نمی رسد اظهار داشت: با نگاه به فروش فیلم های اکران شده سال ۹۳ و ۹۴ و در نظر گرفتن هزینه های تولید آنها براحتی به حساسیت موضوع بیشتر پی می بریم؛ جالب اینکه حتی فیلم هایی که سالها به اصطلاح توقیف هم بودند نتوانستند به درآمد  لازم دست پیدا کنند. به عنوان نمونه از یک میلیارد هزینه ای که برای فیلمی شده است، فیلم تنها به ۱۰۰ میلیون تومان فروش دست پیدا می کند و این یعنی تنها ده درصد برگشت سرمایه اصلی؛ حال در نظر بگیرید کدام عقل سلیمی می پذیرد سرمایه اش را در راهی  که تنها ده درصدآن برگشت دارد خرج کند؟

علی اکبری در بخش دیگری از صحبت خود به چرایی این مسئله پرداخت و گفت: در حال حاضر مخاطبین  سینمایی با انواع و اقسام تکنولوژی روز مواجه هستند. فیلم های روز سینمای دنیا که بر پرده سینمای آمریکا و اروپا  اکران شده را به راحتی دانلود می کنند و می بینند؛ از طرف دیگر تنها با رقم دو هزار تومان انواع سی دی فیلم های سینمای ایران به صورت غیر مجاز در سطح شهر عرضه می شود. کاملأ طبیعی است در چنین شرایطی میل و رغبت مخاطبان به سینما رفتن کاهش پیدا می کند.

وی در بخش دیگری از این گفتگو با اشاره به این نکته که تکنیک به کار گفته شده در  سینمای دنیا، حرفه ای و کاملا استاندارد است گفت: متاسفانه کیفیت فیلم های ایران  هم به شدت پایین آمده و فیلم ها داستان جذاب برای مخاطب ندارد. وقتی فیلم های ایرانی از تکنیک خوبی در ساختار بهره نمی برند یا صدا و موسیقی  مناسب ندارند و از طرف دیگر تماشاگر فیلم های روز دنیا را با بهترین کیفیت در سینمای خانگی خود می بینند، دیگر چرا باید با صرف هزینه بالا به سراغ فیلم های تولید داخل کشور برود؟ 

تهیه کننده فیلم «کتاب قانون» گفت: در سالهای گذشته به سینمای ایران اینگونه اطلاق می شد که سینمای ایران بر محتوا شناور است، اما در حال حاضر به واقع می بینیم که فیلم های سینمای ایران  هیچ گونه محتوای چشمگیری ندارند.  

وی  با اشاره به اینکه فیلم های حال حاضر سینمای ایران کپی بسیار نازل از آثار غربی است ادامه داد: اگر مخاطب به صورت جدی سریال ها و فیلم های خارجی را دنبال کند با دیدن اولین پلان فیلم های ایرانی  به کپی بودن اغلب آنها از سینمای خارج پی می برد.

علی اکبری  با بیان گذشت دوره ای که مخاطب ایرانی تنها به شبکه های تلویزیونی و سینماها دسترسی داشت گفت: متاسفانه باید به این نکته اقرار کرد که بسیاری از داستان های ایرانی در حال حاضر فاقد محتوای جذاب است؛ فیلمها یا کپی آثار سینمای هند است یا کپی فیلم فارسی های قدیم و برداشت از فیلم های خارجی!

وی ادامه داد: مخاطب در حال حاضر آنقدر به منابع اینترنتی دسترسی دارد و دستش برای انتخاب و دیدن فیلم ها باز است که به راحتی به سالن های سینما کشانده نمی شود. کمترین هزینه ای که یک خانواده قشر متوسط برای دیدن فیلم باید انجام دهد صدو پنجاه هزار تومان است که این هزینه سنگینی برای یک شب است؛ نکته حائز اهمیت اینکه با دیدن فیلم مربوطه مخاطب به این نکته پی می برد  که با نسخه ضعیف و کپی شده فیلم های امریکایی طرف است و این پشیمانی اش از رفتن به سینما را دو چندان می کند.

وی در ادامه به راهکار برای این مشکل اشاره کرد و گفت: سینمای ایران باید بر مدار  فرهنگ و هنر مملکت و سرزمین خود دور بزند و از غرب تقلید کورکورانه نکند؛ آن زمان است که فیلمسازان ما موفق می شوند. امروزه بزرگترین معضل سینمای ایران این است که متاسفانه از ادبیات غنی کشورمان به شدت فاصله گرفته ایم و به سینمای هالیوود و هند وابسته شده ایم؛ با این شرایط کاملأ مشخص است که دیگر از ایران سینمایی نمی ماند. فراموش نکنیم که باید قصه های ایرانی و حرف جامعه خودمان را به مخاطب ارائه دهیم و بدانیم که هر فیلمی که از فرهنگ ایرانی  نشان داشته باشد در جذب مخاطب موفق است.

این سینماگر شناخته شده در بخش پایانی صحبت خود با انتقاد همکاران خود گفت: اغلب تهیه کننده ها از آن جهت که برای تولید فیلم ها خرج کافی نمی کنند فیلم های سینمایی به لحاظ ساختاری کیفیت بسیار پایینی پیدا کرده است. فیلم ها در بازه زمانی بسیار کوتاه پیش تولید خود را سپری می کنند و بلافاصله بعد از پیش تولید وارد مرحله  تولید و پس  تولید می شوند در حالیکه اینگونه طی کردن  مراحل تولید یک فیلم هیچ تعریف استانداردی ندارد و موجب می شود بیشتر فیلم های روی پرده، مدیوم تلویزیونی و ویدئویی پیدا کند و برای مردم جذابیتی نداشته باشند.